Marzenia

Stanęłam pod nocnym niebem

Wyciągnęłam rękę

Chciałam dosięgnąć gwiazd

Spadły mi na barki

Upadłam na ziemię

Sięgnęłam dna

Pożegnanie

                                              W księżycowym blasku nocy

                                              Klęczy

                                              Ona

                                              Twarz zaczerwieniona

                                              Słowa na ustach zduszone

                                              Drżąca jej dłoń

                                              Jego nieruchoma

                                              On

                                              Światłością otulony

                                              W mroku pogrążony

                                              A wokoło tylko zamglony świat

                                              Przez łzawy pożegnalny marsz

..................................

Mam żyletkę

Przyglądam się dłoni

Nie wiem

Czy to gniew podciąga mi rękaw?

Czy to ciekawość zaciska pięści, by uwydatnić cienkie linie życia?

Nie wiem

O! Czy to nie strach porusza się pod skórą niepewnie?

Nie wiem

Ból zbliża drżącą rękę do ostrza i...

Cięcie?

Tak po prostu?

Tak w gniewie?

Tak

To wystarczy by w szkarłacie zatopić świat i...siebie

I oczy zamknąć

I bez tchu spać

Kropla tu kropla tam

Byle bez kłamstw

Tylko jeden raz

I już...

Brak słów

Czym jest miłość...

Mamo, czym jest miłość?

Dotykiem dłoni przypadkowym czy zamierzonym?

Spojrzeniem długim czy przelotnym?

Szeptem cichym czy głośnym?

Milczeniem niezręcznym czy płomiennym?

Pocałunkiem lekkim czy zgłodniałym?

Słowem mówionym czy pisanym?

Krokiem niezachwianym czy wahaniem?

Czasem płynącym czy zatrzymanym?

Słońcem zachodzącym czy wschodzącym?

Smakiem słodkim czy gorzkim?

Muzyką łagodną czy gwałtowną?

Snem we śnie czy na jawie?

Spleceniem rąk czy nóg?

Życia przekleństwem czy darem?

Kolorem czarnym czy białym?...

Mamo?

.........

Wszystkim czy...niczym?

Jesień

Chodzę po lesie

Na drodze jesień

Ptak gdzieś w gęstwinie

Śpiewa o lecie

O trawie zielonej

O łące kolorowej

O strumieniu radosnym

O szumie starej sosny

I we mnie wszystko śpiewa

O lesie który zamiera na jesień

Życie

Rozdajemy je tak łatwo

z przyjemnością

z wyrzutami

z niepewnością

może z żalem

Dbamy o nie

żeby nam się nie wymknęło

nie zapadło w sobie

nie potłukło kolan

Pracujemy w pocie czoła

zaciskając zęby

nie marnując czasu

nie marnując słów

oszczędzając ciszę

Licząc skarby znalezione gdzieś po drodze

nieświadomie

z ulgą

ze smutkiem

może z cichym przyzwoleniem

czekamy na moment

aż wyślizgnie nam się z dłoni

Lęk

Kolejna noc

I jeszcze większy mrok

Chowa się we mnie

Wydrapuję go z oczu

Wyszarpuję z rąk

Zrywam ze skórą

Wycieram w koc

Kolejna noc

Ojciec

On dał mi życie

Miejsce i czas

Ciało które mogło chodzić i stać

Dwoje bezbronnych oczu i naiwnych uszu

Niewinny umysł

I jedno miękkie serce

Podarował mi swój największy dar

Jak mógł?

Z wdzięcznością mnie przyjął

Podał rękę

Nakarmił marzeniami

Odział w nadzieję

Nauczył słów

Przekazał mnie podobnym

Jak mógł?

Cukierek

Dostałam kiedyś cukierka

Takiego w kolorowym papierku

Skleił mi usta

Utknął mi w gardle

O dreszcz przyprawił

Serce rozkruszył

Duszę rozpuścił

Ciało porzucił

W szeleście papierka kolorowego cukierka

Ból

Ból

Upija się ciszą

Jak dobrym winem

Robi słodką minę

A w środku gnije

Palce zaciska na poduszce

W ciemności chowa

Zamyka się w sobie

Jak w kufrze

Stawia wokół siebie żelazny mur

Ból

Miłość

Miłość to dwie połowy całości

Jaśniejące jak słońce

To codzienne śniadania

W różowych okularach

To otwarte drzwi kochania

I kwaśne łzy rozstania

I nie wiesz nawet kiedy cię złapie

Lekko do piersi przydusi

Przez żyły się wkradnie

W tętnice zapuka

Policzki zabarwi

Rozsądek rozkradnie

A wszystko to byś nie zważał

Kiedy solą w oczy sypnie

A serce zaciśnie aż krew w uszach zaszumi

Kiedy usta drżący wdech wezmą

A umysł na wydechu wyrzuci myśl

Że oprócz powietrza nie masz już nic

Panika

Ciemność

Zaciśnięte pięści

W bladą kruchość

Za oknem liść szeleści

Strach

Urywany oddech

Szkarłat na powiekach

Gwałtowny wiatru powiew

On

Cień na ścianie

Straszliwe łkanie

Ona

Bezgłośny krzyk

Bezbarwna psychoza

Ciemności kolejny łyk

Krwawe słowa

Słowa

Tak wiele słów

Zbyt wiele dla ciebie

Dla mnie za mało

Są wyrwane z mych ust

Spływają z rąk i nóg

Mają barwę purpury

I brak im słodyczy

Tylko gorycz i sól

Nic dziwnego że bolą

Skapują na podłogę

Uniżenie padają do stóp

Mieszają się z brudem

Trzeba je zetrzeć

Przemijanie

To co było

Upada

Rani kolana

Wstaje

Nadzieja w serce się wkrada

To co jest

Droga krzyżami usłana

Nieprzeniknione losu koleje

Kolejny upadek

Kolejna rana

Upadłe nadzieje

Stracone szanse

Duchowe awanse

Życiowe porażki

To co będzie

Średnie bolączki

Ciężkie myśli

Wędrujące wspomnienia

Niespełnione marzenia

Piękne wschody

I jeszcze piękniejsze zachody

Zagubiona

Pośród szarych liści

Zwykłych dni

Słyszę kroki

Lecz nie widzę nic

Ktoś mnie szturcha

Ktoś szepcze coś do ucha

A wzrok głuchy

I słuch ślepy

I dotyk bezwonny

Nieodgadniona zmysłów zawierucha

Marzenia

Marzenia

Gwiazdy na niebie

Złap kilka

Podaruj sobie

Nie żałuj

Nie zmarnuj

Nie zapomnij

Noce nie trwają wiecznie