Obojętność

W oddali płacz

W oddali krzyk

Przede mną śmiech

Przede mną łzy

Za mną strach

Za mną noc

Obok świat

Obok ty

A we mnie nic

Internet

Stworzyłeś mnie Boże

Ze słabym oprogramowaniem

Upadałam

Bo kochałam bliźniego jak siebie samego

Płakałam

Bo cierpienie uszlachetniało

Nie miałam woli

Bo Ty byłeś drogą i prawdą i życiem

Nie dałeś mi zapory

Dzisiaj świat stworzył dla mnie program antywirusowy

Egzystencjalną barierę

Przed milionami oczu

Wewnętrzną kwarantannę

Ciszę pośród chaosu

Dla Ciebie obelgę

Dla mnie zło konieczne

Kiedy odchodzi...

Tak pusto wszędzie
Świat jałowy
Świat bez bólu i radości
Obojętna kraina
Niecierpienia i nieczucia
Nieokreślone serca bicie
Jedno - ból
Drugie - strach
Trzecie - brak
Lekkim materiałem przykryta
Ulatuje
W bezosobową pustkę

Dziecko

Ty

byłeś strachem którego nie czułam

uśpionym gdzieś w dole brzucha

Ty

byłeś niczym zawierucha

rozproszyłeś gdzieś spokój mego ciała i ducha

Ty

byłeś jak trzepot motyli

niepewne szczęście pod skórą

Ty

byłeś małym sercem

wewnątrz mego serca

biłeś goręcej 

Ty

byłeś jak pierwsza miłość

zbyt szybka i zbyt krucha

bym mogła ją unieść

przytulić

wysłuchać

Ty

stałeś się wszystkim

dla kogoś kto nie miał nic

Cisza

Niewidzialna zmora

Osacza

Przytłacza

Przyciska do ściany

Spływa po karku

Zrasza czoło

Wkrada się do głowy

Oczy błądzą

Uszy krzyczą

Ciało walczy z ciszą

Nie płacz

Nie płacz

Kiedy sił mi zabraknie na krok sprężysty

Nie płacz

Kiedy ból wykrzywi mi twarz

Nie płacz

Kiedy światło zgaśnie w mych oczach

Nie płacz

Kiedy jakaś bezradna kropla zapląta się w mych włosach

Nie płacz

Kiedy wzejdzie słońce

Nie płacz

Jeśli nadejdzie koniec

Wciąż idę...mimo wszystko

Brnę sobie w tym życiu
Miotana czasem jak wiatrem
Bez celu
Z bagażem wątpliwości
W jasności i mroku
Jakaś mistyczna siła dotrzymuje mi kroku
W przeszłości i przyszłości
Zatopiona w ciągłej sprzeczności
I losu przeciwności
Nie ufam i nie kocham
Idąc stale się waham
I czasem przychodzą takie chwile
Gdy ukradkiem zza mego bagażu wyglądam
By dowiedzieć się czy dobrze swym życiem zarządzam

Na rozstaju dróg

Stoi samotnie w skwarze ran swoich

Nikt go nie napoi nadzieją

Nikt nie przystanie skruszony

Nieruchome Jego powieki

i ciało zdeptane

jak liście kolorowe

u stóp Jego cierpienia

Usta i członki Jego szronem zachodzą

Spośród płatków śniegu

skrzypienie dobiega za świętego drzewa

To trwoga niczym mróz

ze wszystkich stron do serca się wlewa

Wielka wina na ulicach zakwita

jak piękne bratki wokół Jego krzyża

A On nadal trwa

wśród drzew ludzi wsi i miast

Czasami można dostrzec jakiś ruch

Zmęczonym wzrokiem spogląda w dół

z myślą że to ludzki żal i ból

Lecz to tylko kolejny gwóźdź

Czas

Płynie

Płynie czas

I wszystko płynie

Nie

Łzy nie płyną

Nieobmyte rany

I niezmyty ból

Nie płyną

Czas płynie

Nie obmywa

I nie zapomina

Tych łez ran i bólu

Co nie płyną

Rutyna - zwodnicze bezpieczeństwo

te same domy

te same drzewa

warkot silnika

szum radia

ta sama droga

wciąż od nowa

rozmyte twarze

blednące słowa

pusta moja głowa

bezpieczna

tam się chowam

Wielka Gra

Sznurek - ciąg

Sznurek - ciąg

Diabelski chichot

Ręka - noga

Prawa - lewa

Złowieszczy szept

Kochaj - cierp

Polub - dręcz

Uśmiech - strumień łez

Piekielna gra

Niebiańska zabawa

Śmiertelny taniec ludzkich ciał

Kto zrozumie miłość?

Jesteś

Czuję twe ciepło

Jesteś

Tak blisko

 Odwracam twarz w przeciwną stronę

I omijam cię wzrokiem

Byś nie zobaczył w nim siebie

Odchodzisz

Patrzę za tobą

I wzrokiem proszę

Byś się odwrócił

Abym i ja mogła się odwrócić

Pustka

Kolejna kartka zmięta

Kolejny kleks na ręce

Bezmiar słów

W nadmiarze pustych papierowych kul